Voor u ligt het eerste nummer van 2020. De 72e jaargang alweer van ons blad. Tot mijn grote spijt moet ik beginnen met een verdrietige mededeling. De majoor Walter Håland is begin dit jaar plotseling overleden. Walter was een Noorse Artillerist b.d. die al enige jaren met regelmaat artikelen schreef voor de Sinte Barbara. Zijn specialiteit waren de meer technische artikelen over wapensystemen maar ook algemenere onderwerpen waren voor hem niet vreemd. Als eerbetoon aan hem plaats ik in dit nummer een artikel van zijn hand over het Noorse systeem van algemene dienstplicht.Het tweede artikel van Walter gaat over een nieuw Noors artilleriesysteem VIDAR.
Aangezien hij ook lid was van de VOA heb ik namens ons allen onze condoleances over gebracht aan zijn familie en nabestaanden.
Verder in dit nummer het eerste deel van een bijzondere serie artikelen. In het kader van 75 jaar bevrijding, maar ook in het licht van de aandacht die er nu is over de acties van de Nederlandse Krijgsmacht in Nederlands Indië, plaatsen we de zeer persoonlijke verhalen van kapitein b.d. Erik Becking. Hij is de zoon van een KNIL-militair en een inheemse vrouw en zijn familiegeschiedenis werpt een bijzonder licht op dat deel van onze vaderlandse geschiedenis.
De stijl van deze artikelen is wellicht wat afwijkend van wat u gewend bent in de Barbara. Er spreekt ook zeker een persoonlijke perceptie en visie in door. Desalniettemin denk ik dat ze zeker zullen bijdragen aan onze begrips- en meningsvorming over deze best ingewikkelde periode.
Natuurlijk beveel ik de woorden van onze voorzitter weer warm aan. Hij behandeld het concept of ideaalbeeld van de Universele Mens. Dit concept heeft lange tijd ook model gestaan voor de officiersopleidingen in de Westerse wereld. Op basis van werken van Von Moltke (de oudere) werd de officier niet alleen onderricht in militaire vakken maar stond er ook kunstgeschiedenis, muziek, filosofie en zelfs ballet op het programma. Het idee hierachter was dat de complexiteit van zaken als oorlog en vrede alleen begrepen konden worden door mensen met een zeer brede achtergrond en ontwikkeling. Ik ga er dus maar van uit dat de verplichte danslessen op het Kasteel van Breda daar nog een overblijfsel van waren.
Het kan u niet ontgaan zijn dat we een nieuwe Wapenoudste hebben. De Brigadegeneraal Wilfred Rietdijk heeft zich zelf geïntroduceerd op onze Jaardag. Deze introductie is zeker niet onopgemerkt gebleven. In zijn toespraak heeft hij stenen in de Artillerievijver gegooid die een behoorlijke rimpeling te weeg hebben gebracht. Het is zijn wens om het niet bij deze stenen te laten. Er komt een vervolg, zeker ook omdat het zijn ambitie is om de functie van Wapenoudste langere tijd, hij spreekt zelfs over vijf jaar, te vervullen.
De bedoeling was om al in deze Sinte Barbara een uitgebreid interview met de generaal te plaatsen waarin hij zijn ideeën gedetailleerder uit een zou zetten. Helaas is hij in de Haagse functie die hij nu heeft, aangesteld als Krijgsmacht-Corona-generaal en zit zijn agenda boordevol. Dit houdt u echter tegoed.
Ik wens u veel leesplezier!
