Tweede vrijdag van de maand betekent voor Cor, Adriaan en verslaggever dezes afmars vanuit de Gelderse Vallei (naast bible- thans ook stikstofbelt) via Wolfheze naar Arnhem. Geen boze boeren met trekkers op de weg, derhalve op tijd in onze bodega. Aanvang om vier in plaats van vijf uur blijkt ons allen goed te bevallen, vooral als er na afloop samen gegeten wordt.

Met het getal tien op de teller mag voorzitter Jan niet ontevreden zijn, zeker nu het bezoek aan de bijeenkomsten van de afdelingen een issue was tijdens de laatste jaarvergadering van onze vereniging. Tijdens zijn welkomstwoord maakt Jan ons deelgenoot van de zorgen van de nieuwe voorzitter van de VOA. Afgesproken werd dat de voorzitter VOA ter orientatie alle afdelingen zal bezoeken tijdens een reguliere bijeenkomst.

Het is weer juli en dat betekent traditiegetrouw nieuwe haring met voor de liefhebbers korenwijn. Reden voor verslaggever dezes Brenda te verzoeken een rondje te serveren. Weliswaar voor Brenda geen probleem, maar hij heeft er wel een omdat hij nog geen valide reden voor het aanbieden heeft, behalve dan dat hij meent aan de beurt te zijn. Na ampele overweging toch nog een reden gevonden omdat het op 1 juli j.l. exact 62 jaar geleden was dat hij uitvoering gaf aan de van de Minister van Defensie ontvangen opdracht zich te begeven naar de legerplaats Ossendrecht om te worden ingelijfd bij de KL teneinde zijn dienstplicht te vervullen. Proost derhalve.

Na te hebben genoten van de haring komen de traditionele bitterballen ook op tafel.

Haring en bitterballen maken dorstig en doen Hans besluiten ook een drankje aan te bieden. Ook Hans worstelt zicht- en hoorbaar met het probleem een reden te bedenken voor het aanbieden van de borrel. Na een zucht van verlichting komt Hans met  een novum als reden, hij heeft een nieuw e-mailadres. Wederom proost.

Aan alles, dus ook aan deze gezellige bijeenkomst komt een eind en wordt het rond zes uur tijd huis- dan wel restaurantwaarts te keren. De ene helft van ons gezelschap begeeft zich naar Loetje op het Gele Rijdersplein en de andere helft keert tevreden huiswaarts. Naar verluidt hebben de niet-Loetjegangers veel gemist, maar herkansing blijft altijd mogelijk.