Indachtig het adagium ‘vijf minuten te vroeg is nog altijd vijf minuten te laat’ besloot schrijver dezes tien minuten vóór de aanvangstijd in de Bodega te zijn. Dit mede omdat onze vaste scribent Jos wegens andere verplichtingen verstek moest laten gaan; ondergetekende werd verzocht een verslag te maken en dan moet je er wel tijdig zijn. Helaas, verkeerd gedacht, er waren toen al zeven artilleristen aanwezig. Later voegde zich nog het Limburgse buitenlid Ton bij ons, gevolgd door George, die had gedacht deze keer met openbaar vervoer te komen, hetgeen uiteindelijk wel lukte, zij het met enige vertraging.
Vóór hen meldde zich een nieuw lid, de derde Jos (Kuipers), die vanuit Zeeland naar Lunteren was verhuisd en nu zijn opwachting bij ons maakte. Van harte welkom! ‘De derde Jos’, want we hadden er al twee, eerder genoemde scribent, en de Jos uit Nijmegen, die onlangs geschiedenis heeft geschreven door zestig jaar getrouwd te zijn. Dat kostte hem een overigens met genoegen aangeboden borrel. Hij moest trouwens wel wat eerder weg want hij had zijn echtgenote beloofd op tijd thuis te zijn voor het eten. Ja, op die manier hou je het wel zestig jaar vol!
Dan krijgt, of neemt, onze voorzitter Jan het woord. Volgens de laatste Barbara is hij nog altijd niet in functie, maar dat mag niet deren. Hij is gewoon onze voorzitter, we hebben hem tenslotte zelf gekozen. Uiteraard heet hij de nieuwe Jos van harte welkom, hoopt dat hij zich bij ons thuis zal voelen en dat hij een regelmatige gast zal zijn, vervolgens verontschuldigt hij de Jos uit Ede voor diens afwezigheid en feliciteert hij de Jos uit Nijmegen met zijn diamanten huwelijk. Door de dochter van Frits Richert zijn ons drie militaire prenten aangeboden, vrijgekomen nu ook haar moeder is overleden. De Afdeling stelt het aanbod erg op prijs, jammer dat de fraaie prenten niet Artillerie gerelateerd zijn. Het is verstandiger te zoeken naar een bestemming waar ze beter tot hun recht komen dan in het Artillerie hoekje in de bodega. Jan neemt de prenten voorlopig onder zijn hoede.
(Over prenten gesproken, de ‘Hoynk’ is gelukkig weer terecht, en hangt nu keurig tegen het bloemenpatroon waarmee Yvette de artilleriehoek heeft opgesierd).
Dan de plannen voor de toekomst. Het Barbara-diner zal weer gehouden kunnen worden. Waar? de Kumpulan is minder geschikt, de indische maaltijd wordt als walking dinner geserveerd, en dan is er geen pauze tussen de gangen voor het Barbara-verhaal en de coupletten van het Artillerielied. De Boerderij? Of weer eens Buitenzorg in Ede? We komen er niet direct uit en dus zijn suggesties welkom.
Evert lanceert het voorstel om behalve te borrelen ook de mogelijkheid te scheppen een actueel onderwerp van persoonlijke dan wel algemene aard ter discussie te stellen. Om dit een vast agendapunt te maken gaat wat ver, maar uiteraard kan eenieder na de huishoudelijke mededelingen het woord vragen/nemen, dan wel de voorzitter verzoeken een bepaald onderwerp in te leiden.
Een ander voorstel is om weer na de borrel gezamenlijk te gaan eten. Die gewoonte is de laatste jaren versloft. Hier is wel een meerderheid voor, en bij de volgende aankondiging zal de mogelijkheid aangekaart worden, althans, als we met een groter gezelschap in een restaurant binnen mogen.
De secretaris zal in de uitnodiging voor de volgende bijeenkomst de interesse in een gezamenlijk maaltijd na afloop van de borrel polsen en bij voldoende belangstelling een passend etablissement uit zoeken.
Ton vindt dit alles kennelijk teveel denkwerk, want hij haast zich ons een borrel aan te bieden.
Tenslotte honoreren we het verzoek van Yvette om wat eerder op te houden: Brenda is ziek en Yvette ontkomt ook niet aan het horeca-verschijnsel van te weinig personeel.
CV/JND
