Als alle (klein)kinderen weer naar school gaan, de caravan is gestald, bezoek huiswaarts is gegaan, hebben onze leden weer de gelegenheid de Knobbel te beklimmen. Hoewel sommigen nog wat taken buitenshuis hadden en enkele leden moesten afzeggen wegens ziekte, kwamen toch nog 12 leden bijeen, een voldoende quorum om Dicky terug te roepen uit haar pensioen om de dorstige kelen te laven. Buiten gezeten, in de schaduw van het zonnige terras kon eenieder kijken naar het schouwspel dat zich in een neer neigend heidelandschap westwaarts ontrolde.
Onderwerpen genoeg om te bespreken: Oekraïne, artillerie, nieuwe granaten, ons geweldige land met overal tekorten, zelfs te weinig mensen om alle asielzoekers op te vangen. Halbo had nog een leesboek meegebracht. Johan hield een betoog over de hoofddeugden hetgeen een beetje op de Bergrede leek maar Hendrik vond dat ‘Knobbelrede’ de waarheid beter benaderde. Het niveau steeg zozeer dat Johan een en ander trachtte samen te vatten in de spreuk: Nil volentibus arduum, hetgeen door Nico werd gepareerd met: Quod licet Jovi non licet bovi, hetgeen om dit voor de aanhoorders duidelijk te maken door onze filosoof/theoloog voor de klapperende oren werd vertaald. Als gij, geachte lezer(es) dit ook wilt weten, weet dan dat Google hierop ongetwijfeld in kan voorzien zodat dit schrijfsel alsnog een beetje interactief kan zijn. Samengevat: de Knobbel was bijna te laag voor het gespreksniveau.
Om het verschil in intellectueel niveau iets gemakkelijker te kunnen overbruggen, bleek dat de leden van het promotiejaar 1962 bij elkaar waren gaan zitten om zeer oude herinneringen op te halen en nieuwe herinneringen te maken. Andere leden hadden minder moeite om met cognitieve kloven om te gaan!
Voorzitter Piet gaf de gemeenschap toestemming om in hemdsmouwen aan te zitten aan het diner waarbij Dicky een vaardige trait-d’union was tussen de keuken en de dis. Na het dessert ontstond ineens het absolute hoogtepunt toen Paul spontaan zijn vreugde uitte en het artillerielied inzette waarna ieder vaardig opstond om deze onverwachte voorganger vocaal te ondersteunen. In goed Nederlands: Artillerie in optima forma!
