Een “Commanders Backbrief”? Heeft iemand een IK 2-17 voor mij? Wat? Een Aide Memoire? Sergeant Wessels, luchtmacht militair bij het DGLC, had geen idee wat hem overkwam na zijn eerste bevelsuitgifte van een opdracht om een pelotonsverzamelgebied te betrekken. Nog geen jaar later stond hij met scherpe munitie tijdens een offensieve niveau 3 actie zijn mannen aan te sturen na een korte covo in de laatst gedekte opstelling.
Compagnie in de West rotatie 28 is voor veel DGLC militairen een snelkookpan geweest waarbij in korte tijd kennis en vaardigheden van het infanterie optreden op niveau werden gebracht. Niet alleen voor de luchtmachters was het even wennen, maar net zo goed voor de groene luchtverdedigers. Zeker de eerste weken bleek tijdens verschillende oefeningen dat de compagnie uit rasechte luchtverdedigers bestond die ineens nieuwe en onbekende taken kregen.
Er is in het opwerktraject van 8 maanden veel tijd en energie gestoken in de wapenopleidingen met bijbehorend schiettraject, het stabiliserend optreden en het beteugelen van woelingen (BvW). Een van de hoogtepunten was de certificering op niveau 2 van de 9 gevechtsgroepen. Een ander hoogtepunt was de eindoefening van het BvW in Weeze waar medewekers van het hele DGLC aan hebben bijgedragen.
Uiteindelijk ging het om de vier maanden in de West. In totaal 3 maanden in Curaçao, 2 weken in Bonaire en 2 weken in Aruba. Tijdens kazerneweken op Curaçao werd er volop gepland door de pelotonskaders, want de eenheid kwam al snel in een ritme van voorbereiding oefening, uitvoeren oefening, onderhoud en weer voorbereiden van de volgende oefening. Soms was er tijd tussen de oefening maar dan werd de eenheid ingezet voor het bemannen van covert Observatie Posten ter ondersteuning van de kustwacht. Deze operationele inzet is maar liefs 3x uitgevoerd.
Een andere operationele inzet was de verhuizing van de gevangenis op Bonaire. Gecombineerd met een oefening heeft de compagnie mensen en middelen geleverd om 100 gevangenen te verplaatsen naar hun nieuwe onderkomen. Routes werden verkend, decoy voertuigen werden gebruikt, wegen werden afgezet en patrouilles werden gelopen. Alles om iedere vluchtpoging af te schrikken. En met succes.
Een andere bijzondere oefening vond plaats in Aruba met als hoogtepunt het inrichten van een checkpoint waarbij de pelotonscommandanten uitgedaagd werden met de inzet van eigen middelen. Die bestond namelijk uit hun eigen peloton, een groep van de Curaçaose- en/of Arubaanse milities, een groep van de lokale politie, een K-9 unit en een drone team. De mariniers waren de oefenvijand van de eenheid, maar ook burgers werden bij de checkpoint tegengehouden. Van voertuigen die voor de checkpoint omkeerde kon met behulp van de drone het kenteken worden opgeschreven voor de lokale politie. Een oefening met deze middelen was voor jonge leidinggevenden een prachtige ervaring.
Defensief een linie inrichten, terugtrekken en ondertussen een gewondendrill uitvoeren of offensief een vuurbasis aan de ene kant van een klif inrichten, vervolgens het bewegend element een waterdoorsteek laten maken richting de andere klif en bij dageraad het doel uitschakelen. Een heel andere uitdaging, ditmaal op de schietbaan WACAWA, die ook een unieke beleving opleverde.
De militairen die deelgenomen hebben aan de Compagnie in de West hebben hun rugzak gevuld met een bult aan ervaring. Ervaring als militair. Ervaring als mens. En ervaring als collega luchtverdediger waarop ze kunnen bouwen. Zowel in het veld als op de strandfeestjes. Curaçao was een eiland waar hard gewerkt werd en dus ook hard mocht worden ontspannen.
