Dit is mijn eerste Van de redactie in oorlogstijd. Maar op het moment dat ik dit opschrijf realiseer ik me dat dit natuurlijk niet waar is. Er zijn constant oorlogen aan de gang maar blijkbaar zijn die ver genoeg weg om onze werkelijkheid niet, of maar weinig te beïnvloeden.
Is het misschien zo dat omdat het hier gaat om onze “oude vijand” de Sovjet Unie, of neem me niet kwalijk, de Russische Federatie, dat het ons zo raakt? Jarenlang hebben de meeste leden van de VOA zich ingezet voor een geloofwaardige, afschrikwekkende Krijgsmacht. Met als zeer belangrijk onderdeel daarvan, ons Wapen der Artillerie.
Jarenlang maken we ons ook al zorgen over de aftakeling van die geloofwaardige Krijgsmacht en het verdwijnen van de Artillerie als groot en machtig Wapen. En ziedaar, onze zorgen worden bewaarheid en de dreiging uit het Oosten blijkt er nog gewoon te zijn en wordt blijkbaar niet meer afgeschrikt door onze geloofwaardigheid.
De politiek buitelt over elkaar heen om te verklaren dat we nu echt gaan investeren en dat Vrede en Veiligheid hun prijs hebben. We gaan het zien. Laten wij ondertussen oppassen dat we ons niet verliezen in “stammenstrijd” tussen Krijgsmachtdelen en Wapens en Dienstvakken. Den Haag weet misschien niet zo veel van Oorlogsvoering, maar hoe ze een organisatie partieel kunnen verslaan, dat hoeven we ze echt niet uit te leggen.
In dit nummer drie artikelen over oorlogen uit het verleden. Eén daarvan gaat over onze hardnekkigheid om niet te willen leren van de lessen uit het verleden. Het woord Oekraïne valt niet maar tussen de regels door staat het vet gedrukt.
Het tweede artikel gaat over Vietnam. Een echt militair historisch verhaal van professor Wim Klinkert. Hij adviseert ons om vooral wel te willen spiegelen aan het verleden.
Het derde artikel gaat over de Falklands. Maar dan vooral bezien in het licht van het belang van informatie tijdens de gewapende strijd. Ook hier zien we hele duidelijke parallellen met de oorlog in Oekraïne.
Naast deze artikelen vindt u natuurlijk nog veel meer Nieuws van het Wapen en van de Afdeling. Gelukkig lijkt het er naar uit te zien dat we weer fysiek “dingen kunnen doen” dat betekent dus ook weer militaire ceremonies, commando-overdrachten, ledenvergaderingen en al die ander bijeenkomsten waar we elkaar kunnen ontmoeten en waar over we dan weer in de Sinte Barbara kunnen rapporteren.
Ik wijs u tenslotte nog even op de laatste bijdrage van onze voorzitter, als voorzitter. Ik reken er echter op dat hij ook in de volgende nummers zijn wijsheid over ons blijft uitstorten.
Ik wens u veel leesplezier.
