In dit artikel wil ik ingaan op de vele mogelijkheden van het indirect gebruik van direct vurende wapensystemen als machinegeweren, AGW’s, Infantry Fighting Vehicles (IFV’s), en Anti Tank Guided Missiles (ATGM’s). Allereerst zal het concept zelf beschreven worden. Vervolgens zal ingegaan worden op de toepasbaarheid van dit principe waarna afgesloten zal worden met enkele final remarks. Het doel van dit artikel is het delen van – naar mijn mening – waardevolle inzichten die in kleine snippers te vinden zijn op het Internet. Daarnaast wil ik op deze wijze een gesprek starten over de verschillende mogelijkheden. Kritiek op informatie in dit artikel is daarom zeer welkom om zo een open conversatie op gang te brengen omtrent mogelijke toepassingen voor dit concept.
Scenario 1:
Een Boxer-peloton voert een aanval uit in verstedelijkt gebied. Nadat de infanterie uitgestegen is en voorwaarts is gegaan, vallen de voertuigen enkele tientallen meters terug vanwege mogelijke AT-dreiging. Wanneer de infanterie het aanvalsdoel nadert komt de eenheid onder zwaar vijandelijk vuur waarbij meerdere gewonden vallen. Aangezien de 81mm mortieren een andere eenheid steunen, kan de waarnemer deze niet inzetten. Vanwege de penibele situatie gaan de Boxers voorwaarts om te steunen met de .50’s en te zorgen voor een snelle afvoer van de gewonden. Vanuit verschillende posities worden de Boxers onder vuur genomen met RPG’s waardoor twee voertuigen uitgeschakeld worden. De uitgestegen infanterie is genoodzaakt zich terug te trekken waarbij de voertuigen en de getroffen bemanningsleden achtergelaten moeten worden. In verband met de vijandelijke AT teams kan het iets later arriverende Zware Wapen peloton weinig uitrichten.
Scenario 2:
Een Boxer-peloton voert een aanval uit in verstedelijkt gebied. Nadat de infanterie uitgestegen is en voorwaarts is gegaan, vallen de voertuigen enkele tientallen meters terug vanwege mogelijke AT-dreiging. Wanneer de infanterie het aanvalsdoel nadert komt de eenheid onder zwaar vijandelijk vuur waarbij meerdere gewonden vallen. Aangezien de 81mm mortieren een andere eenheid steunen, kan de waarnemer deze niet inzetten. Hij maakt via de radio contact met de Boxers en deelt de coördinaten van de vijandelijke posities. Deze worden vervolgens onderdrukt met de .50’s op de Boxers die vanaf veilige afstand indirect vurend ingezet worden. Nadat het zware wapens peloton is gearriveerd nemen deze met eveneens indirect vurende 40mm Automatische Granaatwerpers (AGW’s) en .50’s de taak van de Boxers over. De infanterie breekt vervolgens af waarbij de Boxers de infanterie steunen en de gewonden meenemen zonder verliezen aan voertuigen.
Is dit tweede scenario absoluut onmogelijk of te realiseren?
Het principe
Het principe van direct vurende (DF) wapensystemen die op een indirect vurende (IDF) manier gebruikt worden is niet nieuw. Al in de WOI werden machinegeweerschutters opgeleid om doormiddel van het hoger aanrichten de maximale effectieve dracht van wapensystemen te vergroten. Ook in WOII werd dit toegepast (zie afbeelding 1). Het principe van indirect vurende wapensystemen wordt nu nog steeds gebruikt in het Australische leger onder de naam van extended range machine gunnery (ERMG). Hierbij wordt het mechanisme van een mortier gebruikt op een machinegeweer (zie afbeelding 2). Dit kan zowel uitgestegen als ingestegen worden toegepast. Meer informatie over hoe dit specifiek ingezet wordt is te vinden in het artikel dat als belangrijkste bron voor deze bijdrage gebruikt is. De belangrijkste zaken die nodig zijn om indirect vuren mogelijk te maken zijn een gestabiliseerd wapenplatform (dit kan zowel op een driepoot als op een voertuig), en een optisch richtmiddel of gedigitaliseerd Fire Control System (FCS). Wanneer een dergelijk systeem gebruikt wordt, zal allereerst de positie van een doel bepaald worden door een waarnemer in het voorterrein. Vervolgens kan dit coördinaat worden ingevoerd in het FCS waarna het doel aangegrepen wordt.
Het op de indirecte manier benutten van vuurkracht brengt verschillende extra capaciteiten met zich mee. Allereerst kan elk van de voor deze taak uitgeruste voertuigen gebruikt worden als mobiel platform voor indirecte vuursteun aan uitgestegen eenheden. Daarnaast kunnen deze voertuigen ingezet worden vanuit gedekte posities, waardoor blootstelling aan vijandelijk vuur minimaal is. Daarbij komt nog eens dat bij indirect vuren de maximale dracht significant groter wordt. Een ander argument voor het inzetten van de al bestaande wapensystemen voor IDF is dat er meer vuurkracht gerealiseerd kan worden. Ondanks schaarste van vuursteunmiddelen, is er op deze manier toch capaciteit voor indirect vuur. Er hoeven geen nieuwe wapensystemen aangeschaft te worden, maar door het anders inzetten van al beschikbaar materieel worden de mogelijkheden voor inzet verhoogt. Uiteraard is het wel noodzakelijk dat de benodigde software wordt aangeschaft, waarvoor verder onderzoek noodzakelijk is.
Een belangrijk argument tegen het gebruik van DF wapens voor IDF is het feit dat er gemiddeld veel meer munitie nodig is dan bij directe steun. Dit is duidelijk weergegeven in de bijgevoegde foto, waar Britse mitrailleurschutters in gevecht te zien zijn tijdens WOII. Dit argument is zeker iets om rekening mee te houden. Het is dan ook belangrijk om de benodigde munitie voorhanden te hebben en hier van tevoren al rekening mee te houden tijdens de planning van operaties. Een voordeel is wel dat het makkelijker is om de indirect vurende eenheden te bevoorraadden, aangezien deze vanaf grotere afstand en buiten het directe zicht van de vijand vuren.
Een volgend tegenargument tegen specifiek het gebruik van machinegeweren voor indirect vuur, is dat ballistische munitie tot .50 nooit zo effectief kan zijn als munitie met een explosieve lading zoals bijvoorbeeld 35mm granaten van de CV90 of 40mm granaten van de AGW’s. Scherfwerking is bij machinegeweren namelijk niet van toepassing en dus telt ‘dichtbij’ niet. Allereerst geldt dit argument alleen voor machinegeweren en niet voor andere wapensystemen die behandeld worden in dit artikel. Daarbij is het relevant om te beseffen dat ook bij machinegeweren niet elk schot raak hoeft te zijn om bijvoorbeeld het effect ‘suppress’ te bewerkstelligen. Tenslotte moet duidelijk zijn dat indirect gebruik van DF wapensystemen geen vervanging is van mortieren en artillerie, maar een toevoeging daarop.
Toepasbaarheid op wapensystemen
Tot op hier is de nadruk vooral gelegd op het inzetten van machinegeweren voor indirect vuur. Er zijn echter meerdere mogelijkheden, die ook op vergelijkbare schaal toegepast zouden kunnen worden. Hierna volgt een opsomming van verschillende wapensystemen met uitleg erbij.
Machinegeweren
Het principe van indirect vuur is allereerst toepasbaar op M2 Browning .50 en FN Mag machinegeweren. Boxers, Fenneks, MB280 CDI’s en Bushmasters kunnen uitgerust worden met de middelen om indirect vuren nodig te maken. Hierbij kunnen deze voertuigen met minder bescherming toch de vuurkracht inzetten die de wapensystemen bieden.
Automatische granaatwerpers
In Irak zijn de 40mm granaatwerpers, type Mark 19, al ingezet door Amerikaanse eenheden voor indirect vuur. Ook is er recentelijk een video opgedoken vanuit Oekraïne, waarbij te zien is hoe een manoeuvre-eenheid wordt gesteund door een team met de Russische AGS-30, een granaatwerper met kaliber, niet geheel verrassend 30 millimeter (zie afbeelding 3). Het vuur werd hierbij geleid door een waarnemer die in contact stond met de AGW-eenheid. De techniek van het vuren verschilt niet met het inzetten van een machinegeweer voor indirect vuur. Het indirect inzetten van AGW’s zou bijvoorbeeld toegepast kunnen worden door de Zware Wapen pelotons van de Lichte Brigade en de Patrouillecompagnieën van de Luchtmobiele Brigade.
Infantry Fighting Vehicles
Wanneer machinegeweren en AGW’s gebruikt kunnen worden voor indirect vuur, geldt dit ook voor wapensystemen op Infanteriegevechtsvoertuigen. Een voorbeeld hiervan is een upgradepakket voor de Russische BMP-3, ontwikkeld door het bedrijf KBP. Volgens eigen zeggen krijgt de BMP-3M, door onder andere het inbouwen van een nieuw Fire Control System, de mogelijkheid om indirect vuur af te geven. ‘Het systeem omvat apparatuur voor plaatsbepaling en positionering om vanuit gedekte posities vuur uit te kunnen brengen op Non-Line Of Sight (NLOS) doelen wanneer coördinaten van deze doelen bekend zijn.’ De mogelijkheid om ‘een effectief bereik te hebben van 7000m met HE-FRAG granaten, zorgt ervoor dat de BMP-3M in staat is een barrage af te vuren zonder daarvoor de hulp van artillerie in te hoeven schakelen.’ Hoewel het goed is om kritisch om te gaan met dergelijke claims, kan het nuttig zijn te kijken hoe dit toegepast kan worden op bijvoorbeeld de CV90 met het Bushmaster III 35mm-snelvuurkanon. Wanneer de vuurkracht van dit wapensysteem indirect ingezet kan worden, zodat in een eerdere paragraaf genoemde voordelen van toepassing zijn, zal dit de manoeuvrecommandant en waarnemer meer opties geven.
Anti-tank Guided Missiles (ATGM)
Het gebruik van ATGM’s voor indirecte vuursteun met behulp van waarnemers is niet nieuw. Eén van de eerste landen die dit toepasten was Israël. Het wapen wat hiervoor gebruikt wordt is de Spike NLOS ‘Tammuz’ raket. Deze variant heeft een maximum dracht van 25-30 km en is in staat om doelen met grote precisie te neutraliseren. Op basis van ervaringen in Afghanistan heeft ook Groot-Brittannië voor deze optie gekozen. Het voordeel bij deze ATGM in tegenstelling tot andere types is dat er de mogelijkheid is voor LOAL (Lock On After Launch). Hierbij kan de raket vanuit dekking afgevuurd worden waarna de schutter het doel kan kiezen. De Spike wordt door Defensie gebruikt in de Medium Range versie. Deze variant heeft een dracht van 2.500 meter. Ook met deze variant is het mogelijk om een raket af te vuren op een doel dat niet gezien wordt door de schutter, maar wel door een waarnemer. Hier wordt in Oirschot al mee geoefend door Spike bemanningen. Ook dit is een vorm van indirecte steun door een DF wapensysteem. Het kan interessant zijn voor de artillerie om dit verder te onderzoeken en te bezien of deze methode op grotere schaal toegepast zou kunnen worden, zoals het Britse en Israëlische leger al doen. In een meer ideaal geval zou gekozen kunnen worden voor een aanschaf van de NLOS variant waarmee zoals eerder genoemd doelen op meer dan 25km geneutraliseerd kunnen worden.
Final remarks
Dit artikel begon met een casus waarbij indirect vuur werd toegepast door normaal gesproken direct vurende wapensystemen. Vervolgens is het principe verder uitgelicht, waarna de toepasbaarheid voor verschillende wapensystemen en eenheden is besproken. In dit laatste gedeelte kunnen enkele conclusies getrokken worden. Allereerst is gebleken dat het indirect gebruiken van een DF wapensysteem veel voordelen biedt, waaronder verhoogde bescherming en slagkracht. Daarnaast is besproken dat dit principe niet alleen toepasbaar is voor machinegeweren, maar voor veel meer steunende wapensystemen zoals de automatische granaatwerper, de Spike en het boordwapen van de CV90. Tenslotte is gebleken dat er meer theoretisch en praktisch onderzoek noodzakelijk is, aangezien er weinig informatie beschikbaar is over dit onderwerp.
In het afsluitende deel van dit artikel zijn er enkele zaken die nog genoemd dan wel benadrukt moeten worden. Allereerst het feit dat onbemande systemen onbenoemd zijn gebleven. De reden hiervoor is dat deze middelen in het hele concept verweven kunnen worden en geen apart aspect vormen. Zo kunnen UAV’s, net als bij het gebruik van mortieren en artillerie, worden ingezet voor doelopsporing. Een speciale rol kan weggelegd zijn voor Unmanned Ground Vehicles zoals de Themis Milrem. Wanneer deze ingezet wordt als wapenplatform, waarmee al geëxperimenteerd wordt door de Landmacht, kan de Milrem ook ingezet worden voor indirecte steun. Ook hiervoor geldt dat nader onderzoek nodig is. Een ander aspect wat onderbelicht is gebleven zijn de specifieke manieren en tactische situaties waar het indirect vuren ingezet kan worden. In de casus is gesproken over steun tijdens de actie zelf, maar uiteraard hoeft inzet niet beperkt te blijven tot dergelijke situaties. De indirect vurende wapensystemen kunnen ook pre-planned worden ingezet of als verdekte vuurbasis tijdens een aanval. Aangezien de kennis hiervoor bij anderen ligt, ben ik hier niet verder op ingegaan.
Een volgend aspect wat zeker genoemd moet worden heeft zowel met de inhoud van dit artikel als met de schrijver te maken. Als cadet en aspirant-officier mis ik diepgaande kennis en ervaring op tactisch en technisch niveau. Hoewel ik een poging heb gedaan om bijvoorbeeld de scenario’s oppervlakkig te houden en niet diep ingegaan ben op technische informatie, kan het zijn dat er tactische/technische missers in het artikel staan. Om dit zoveel mogelijk te voorkomen heb ik een jaarkapitein (en nog belangrijk, een ervaren artillerist), bereid gevonden om een kritische blik op het artikel te werpen. Zoals al eerder aangegeven is het mijn doel niet geweest om een eigen waarheid te verkondigen, maar om informatie te delen en een gesprek op gang te krijgen over de mogelijkheden om direct vurende wapensystemen in te zetten voor indirect vuur. Eenieder die dit artikel leest, wordt uitgenodigd en uitgedaagd om hierop te reageren via mail dan wel in een volgende Sinte Barbara.
