23 januari 2023 stapten de gele rijders van de Delta batterij uit de bus op een forward operating base (FOB) in het oefenterrein in Klietz, Duitsland. Zelfs voor de ervaren Rijders uit de batterij was het even oriënteren toen ze de bus uit stapten. De laatste keer dat de afdeling zich in Klietz heeft begeven is al even geleden.
Naast de onbekendheid van het terrein, wat een prikkel geeft, biedt Klietz mogelijkheden die wij in SOB/SOMS niet hebben. Waar bij SOB/SOMS weggereed/veldgereed maken vaste prik is voor de pelotons die enige afstand afleggen, is bij Klietz het oefenterrein een groot aaneengesloten geheel waar de batterijen vrij spel hebben. De boscomplexen zijn divers en de open platen bieden ruimschoots de gelegenheid voor de pantserhouwitsers om hun vuursteuntaak uit te voeren. De enige negatieve kant die ik persoonlijk heb ervaren aan dit terrein was dat ik aan het einde van de eerste dag al tot de conclusie kwam dat mijn klasse III aanzienlijk harder was geslonken dan de inschatting die ik samen met de OPC had gemaakt van te voren. In Klietz kan je in theorie verplaatsingen doen van enkele uren zonder ooit hetzelfde rondje te rijden. Hier hebben wij dan ook dankbaar gebruik van gemaakt.
Voor mij zelf was de nieuwigheid van Klietz niet bijzonder. Niet omdat ik het terrein al kende, maar omdat dit überhaupt mijn derde oefening is sinds ik in september ’22 paraat ben gekomen. Voor mij is Klietz net zo nieuw als SOB/SOMS. Voordat ik bij Defensie ging werken had ik de persoonlijke ontwikkeling die je doormaakt als startend pelotonscommandant niet voor mogelijk gehouden. In mijn vorige werk was het niet vreemd om in een week minimaal 60 uur te maken, terwijl je een kantoorbaan had. Toch is bij Defensie de samenwerking nauwer: je eet, slaapt en leeft samen, weken aaneengesloten. Ik vind het fantastisch maar het leidt wel tot meer wrijving. Gelukkig ben ik geland in een nest vol professionals die mij ondersteunen, soms behoeden en soms op mijn bek laten gaan. Mijn instructeurs in de AMO logen niet toen ze zeiden dat je moest vertrouwen op de kennis van je onderofficieren.
Mijn opdracht voor deze oefening was helder. In het jaarplan van 2023 is het doel gesteld om de getraindheid van niveau II te verhogen. In samenwerking met mijn OPC heb ik een trainingsprogramma geschreven waarbij wij een modulaire insteek hadden. Voor week 1 hadden we onderwerpen separaat voorbereid in plaats van een vast draaiboek om de gelegenheid te bieden aan reruns van events of TTP’s. De stuco’s waren hierin zelf verantwoordelijk voor het opleiden van hun personeel onder toeziend oog van de OPC. Acties werden in de koelkast gezet als er behoefte was aan evaluatie om iedereen de kans te geven te leren van eventuele fouten die werden gemaakt. Alle partijen zijn aan het eind van de week met een tevreden gevoel teruggekomen op de FOB.
Week twee stond in het teken van scenario’s door niveau 3 geleid. Hierbij werd het handelen van de stuco’s vanuit het pelotonskader geëvalueerd. Waar de eerste week veel rust werd geboden om te zorgen dat de leercurve maximaal kon zijn, legde het pelotonskader de stuco’s in de tweede week het vuur aan de schenen. Bij de aanvang van week twee was er een korte bevelsuitgifte over het scenario met een tijdactiviteiten schema (TAS) die achteraf niet helemaal bleek te kloppen. De stuco’s zouden geen tijden meekrijgen anders dan 0745 verplaatsingsgereed.
Wat niemand wist was dat de werkelijke eerste tijd om 0345 gepland stond. Om 0340 stond de wekker voor het pelotonskader, een kleine vijf minuten later galmde het geluid van een luchtalarm over de FOB. De stuco’s werden snel ingefloten dat zij uiterlijk 0405 in de verplaatsingsvolgorde moesten staan bij de achterpoort. Ik stond bij de uitgang om waar te nemen hoe dit spektakel zich zou ontvouwen. Het geluid van het luchtalarm, stampende gevechtslaarsen en af en toe coördinerend geschreeuw overheerste. De een na de andere stoof naar buiten, tas op de rug, wapen in de hand. Beheerste chaos. Ik was trots, mensen waren gemotiveerd en de eerste meldingen op pelco voor commschecks begonnen binnen te vloeien. Uiteindelijk waren we vijf minuten voor tijd gereed voor de verplaatsing. Een vliegende start van de tweede week.
Tijdens de oefening werden wij ondersteund door 431 herstel en 400 GNK. Hoewel 400 GNK eigenlijk alleen aanwezig was voor de geneeskundige afdekking werd er al gauw een samenwerking opgezet om hun kennis en kunde te gebruiken om de ZHKH en CLS vaardigheden te verbeteren in geplande events. Ook 431 herstel heeft samen met de ODB groep de pelotons ondersteund om de technische kennis te verdiepen. Ongepland maar toch een mooie samenwerking tussen de verschillende wapen- en dienstvakken.
Alles bijeen genomen kijk ik terug op een geslaagde oefening. Een nieuw gebied vol mooie kansen om ons personeel te trainen, een rustige opstart met de gelegenheid voor het bestendigen van leerpunten die met een crescendo tot een grote finale kwam. Op niveau II stappen gezet, de banden met neveneenheden versterkt en een tevreden batterij.
