‘Qui lance la foudre…’ Op 20 september 2022 echter niet ‘au combat’, op die dag heeft de C-batterij, hiervoor aangevuld met personeel van de D-batterij en de Hoofdkwartierbatterij, namelijk de saluutbatterij tijdens Prinsjesdag uitgevoerd. In 2020 en 2021 werd vanwege COVID-19 en de daarbij getroffen maatregelen geen uitvoering gegeven aan deze traditie. Na twee gemiste edities moesten we even de boeken in om de juiste uitvoering weer op het netvlies te krijgen. Ook de 25-ponders hadden na deze periode wat extra aandacht nodig. Na het kleedmoment bij Depot Ceremoniële Tenuen, waarbij het voor de saluutbatterij aangewezen personeel gelukkig allemaal in een dolman bleek te passen, werd voortvarend het oefenen ter hand genomen. Onder leiding van de batterijopperwachtmeester begon het personeel met het instuderen van de individuele ‘pasjes’. Aansluitend werd de exercitie met het stuk beoefend, en na een aantal dagen konden we oefenen met de gehele saluutbatterij. Het oefenen verliep voorspoedig, waarbij synchronisatie tussen de stukken en het in de maat lopen de grootste uitdagingen bleken te zijn. Tijdens de generale repetitie op de Tonnetkazerne kon aan de aanwezige Plaatsvervangend Gouverneur der Residentie worden getoond dat de saluutbatterij er klaar voor was.
Op dinsdag 20 september toog de batterij dan ook vol goede moed naar de Hofstad. Een ondersteuningsdetachement bestaande uit de mariniers van de C-batterij en de batterijopperwachtmeester was daags tevoren al naar het Haagse vertrokken om de stelling voor te bereiden, de munitie op te vangen, etcetera. Locatie voor het omkleden in dolman was wederom het ADO-stadion. De batterij had aldaar ongeveer een uur om de tenuen op de juiste wijze aan te trekken. Deze tijdsspanne bleek niet al te ruim, en in de bus naar het Malieveld moest voor een enkeling nog een finishing touch worden uitgevoerd. Geheel volgens planning kwam de batterij vervolgens halverwege de ochtend op de Koekamp aan, waarna de stelling voor de eerste maal werd betrokken voor de ceremoniële inspectie door de Plaatsvervangend Gouverneur der Residentie. Na de inspectie werd het commando ‘schuilen’ gegeven, en kon de batterij afmarcheren. Na ongeveer drie kwartier betrok de batterij vervolgens voor de tweede maal de stelling voor de daadwerkelijke uitvoering van de minuutschoten.
De uitvoering van de minuutschoten was dit jaar anders dan het normale protocol het voorschrijft. Vanwege de verbouwing van het Binnenhof vond de Troonrede dit jaar plaats in de Koninklijke Schouwburg. De Koninklijke stoet zou na het uitstijgen van Zijne Majesteit bij de Schouwburg, verder rijden over het Korte Voorhout in de richting van het Malieveld, om vervolgens te keren op de kruising met de Prinsessegracht. Daardoor zou de Koninklijke stoet veel dichter dan normaal in de buurt komen van de schietende saluutbatterij, waarbij het gevaar ontstond dat de paarden zouden schrikken van de schoten, met mogelijk onvoorspelbaar gedrag tot gevolg. Vandaar dat het draaiboek werd aangepast. In plaats van doorlopende minuutschoten gedurende de rit heen, de Troonrede, en de rit terug, werd bepaald dat de saluutbatterij zou stoppen met vuren vanaf het moment dat Zijne Majesteit arriveerde bij de Schouwburg, tot het moment dat de Koninklijke stoet na de Troonrede weer vertrok richting Paleis Noordeinde. Dit deed het rijdershart enigszins pijn, aangezien het immers betekende dat de effectieve tijd dat er gevuurd zou worden (qui lance la foudre…) fors verkort werd.
Na het commando ‘op uw posten’ duurde het enige tijd voor het verlossende eerste schot kon worden afgevuurd. Onder toeziend oog van vele toeschouwers, waaronder de Korpscommandant KRA, werden vervolgens de minuutschoten afgegeven. De vuurpauze tijdens de troonrede werd uitgevoerd in de positie ‘bediening achter’. Deze vuurpauze duurde langer dan gedacht, aangezien het programma in de Koninklijke Schouwburg uitliep, en resulteerde voor de batterij in een enigszins kwellende oefening in stilstaan met kolbak geplaatst en de zon in het gezicht. Na enige tijd werd wederom ‘op uw posten’ gecommandeerd en vervolgens kwam na geruime tijd het verlossende commando ‘vuur’, waarmee het tweede gedeelte van de minuutschoten aanving. Na einde vuur marcheerde de batterij af naar de schuillocatie, om vervolgens via het ADO-stadion naar ‘t Harde terug te keren.
We kunnen terugkijken op een mooie, enerverende dag. Het was een eer om na een aantal jaren weer uitvoering te kunnen geven aan deze traditie. Op naar volgend jaar, wanneer de C-batterij wederom als saluutbatterij acte de présence hoopt te geven! We hopen daarnaast op een voorspoedige voortgang van de verbouw van het Binnenhof, zodat we zo snel als mogelijk weer op de vertrouwde wijze het protocol zonder vuurpauze kunnen uitvoeren.
