Touwtrekken

De Engelse vertaling van touwtrekken is Tug of War en dat is eigenlijk in deze tijd heel toepasselijk.

De oorlog in Oekraïne heeft enorm veel saamhorigheid gebracht. Als je kijkt hoe de natievorming is ontwikkeld in Oekraïne zelf, van een verdeeld, corrupt door oligarchen gecontroleerd bijna falende staat, naar een eensgezind, saamhorig, moedig en onbuigzaam land. Europa dat het eigenlijk over niets eens kon worden zelfs niet over het feit dat ze het over niets eens waren, treedt nu gezamenlijk op in de Oekraïne-politiek maar ook in het denken over gezamenlijk meer investeren in Defensie. De NATO is in staat om in no time nieuwe leden te integreren en de strijdbijl met alternatief denkende leden (Turkije) in ieder geval tijdelijk te begraven. Zelfs in Nederland, tegenwoordig het gidsland in versplinterd denken, is algemene overeenstemming bereikt over nut en noodzaak van sterk verhoogde investeringen in de Krijgsmacht.

Maarrrrrr. Waar ontstaan weer de eerste barstjes in de saamhorigheid, waar wordt als eerste de bureaupolitiek weer van stal gehaald, waar zien we elkaar tegenwerkende denkwijzen over hoe een oorlog gevochten moet worden. En vooral, waar wordt ruzie gemaakt over hoe we het extra geld moeten verdelen… u raad het al, in eigen huis. De krijgsmacht, de krijgsmachtdelen, de verschillende experts met verschillende kleur pak (ook als ze dat al een tijdje hebben uitgetrokken) putten zich uit om aan te tonen dat echt de meeste centjes naar “hun winkel” moet.

Helaas blijft het daar ook niet bij. Terwijl de beelden op onze televisieschermen en via internet dagelijks op zeer indringende wijze laten zien dat ook een moderne oorlog nog steeds maar om één ding draait, namelijk het toebrengen van onnoemelijk leed. Buitelen experts en hoge militairen van naam over elkaar heen om te beweren dat een moderne oorlog schoon is, op afstand gevoerd kan worden, liefst door onbemande systemen en waarbij de verschrikkingen vooral bestaan uit informatie en gehackte systemen.

Het hele grote gevaar van deze touwtrekkerij is dat we onszelf partieel verslaan. De oorlog in Oekraïne wordt beëindigd, vroeg of laat. Andere crises (die ook geld kosten) worden dan weer opportuun. Politieke keuzes moeten dan worden gemaakt en wat denkt u wat er gebeurd met onze defensiebudgetten als iedereen denkt dat die volgende oorlog bijna virtueel gevoerd kan worden?

Sommigen noemen een Krijgsmacht een verzekeringspolis die je betaald voor het geval dat. Dat is geen goede gedachte. Een krijgsmacht is veel meer. Wij bereiken ons doel namelijk al voordat het onheil is uitgebroken. Wij schrikken dat onheil af. Dat kost geld, veel geld want afschrikking is kostbaar maar oorlog nog veel kostbaarder.